Nesting (z ang. “zagnieżdżanie”) określa czynność układania wycinanych elementów na arkuszu w taki sposób, aby jak najlepiej wykorzystać materiał. Nesting służy minimalizowaniu odpadu, co jednocześnie prowadzi do oszczędności w arkuszu blachy – można z niego wyciąć jeszcze więcej elementów. Końcowym skutkiem nestowania jest obniżenie kosztów produkcji.
Poniżej przedstawione zostało rozmieszczenie przykładowego elementu w kształcie litery “L” na arkuszu blachy. 50 sztuk takich elementów jest położonych jeden przy drugim z zachowaniem 8 mm odstępów. Od razu rzuca się w oczy ile powierzchni arkusza pomiędzy elementami jest niewykorzystane. Ten niewykorzystany materiał najprawdopodobniej nie przyda się już do niczego i stanie się odpadem. Przy takim sposobie ułożenia do wykonania tego zlecenia potrzeba arkusza blachy o wymiarach 1425×960 mm.
Lepsze ułożenie detali można uzyskać wkładając te części “jedna w drugą” . Jednak ten przykład jest dość trywialny, bo zawiera 50 sztuk takich samych detali o prostym kształcie. A co gdy do wycięcia jest wiele różnych detali, w losowych ilościach i kształtach? Ręczne układanie zajęłoby sporo czasu, a i tak na koniec mogłoby się okazać, że odpad nie jest minimalny. Szybki – a zarazem dobry – nesting można uzyskać przy wykorzystaniu specjalistycznych programów typu CAM, które służą do tego celu. Program taki, przemieszczając i obracając elementy, szuka ułożenia najlepszego, czyli takiego, które da jak najmniejszy odpad. Poniżej przedstawiono nesting wykonany dla omawianego przykładu. To nadal jest 50 sztuk tego samego detalu ułożonego z zachowaniem 8 mm odstępów, jednak tym razem arkusz blachy potrzebny do wykonania zlecenia ma wymiary 1275×430 mm, czyli około 2.5 raza mniej!
